Ik lees u voor uit de bundel:

Na-kaarten!

Houwe jullie de 29ste vrij want dan mot 'r weer gekaart worden, zei Riet. Riet is de jongste dochter van de van Corsens van de tak Theo. Jarenlang organiseerde haar man Fons de grote kaartavond van de familie. Zijn zwagers waren Fons zeer dankbaar voor die organisatie en Fons geniet in de familie een soort van "Parlementaire onschendbaarheid".

Op zo'n kaart- en sjoelavond druppelen de aanverwanten, neven en nichten, broers en zusters zo rond 8 uur de kaartkroeg binnen. Dat is altijd leuk om te zien. Iedereen brengt een prijsje mee en wil dat graag ongezien op de prijzen tafel zetten. Waarom dat is, weet men niet, daar is nooit een onderzoek naar gedaan. Wel is bekend dat een zekere Nic, een bloemenvaasje, wat hij als prijs ooit eens had meegebracht, voor de derde keer in andere handen zag overgaan.

Dan is er koffie. Onderwijl maakt Fons voor de doven bekend dat de roem apart moet worden opgeschreven. Theo, de mede consecrator van Fons, gaat met de nummertjes rond. Als iedereen, na veel gedrentel en vragen naar de bekende weg, zijn tafeltje en kaartmaat heeft gevonden, kan er begonnen worden met spelen. Na zestien ofgiffies staan Dirk van Janne, Theo van Jope en Arjan van Willem al bovenaan op het scorebord, Het scorebord wordt altijd gemaakt en bediend door Theo. Jarenlang heerste er een ernstig misverstand hierover. Menigeen dacht dat Theo de telling bij hield omdat ie als onderwijzer boven de wet stond. Later bleek dat Theo als waarnemend schoolhoofd van de Petrusschool het makkelijkste grote vellen papier kan jatten. Overigens een moedige daad, als je bedenkt dat ene Deetman in die jaren jacht maakte op dieven en fraudeurs in het onderwijs.

Na de tweede ronde kaarten worden Jos en Nie peu nerveu. Met een puntentotaal van braaf zeventien honderd zien ze in gedachten de heerlijke grauw erwtenbonen, geschonken door Piet en Aad, aan hun neus voorbij gaan. Piet zijn grauwe erwtenbonen zitten altijd in een glazen weckpot en zijn in de oneven jaren stam, en in de even jaren stok. De grauwe erwten van Aad zitten altijd in een pastic zak en zijn altijd stok. Jos hoopt altijd hoger te eindigen dan Nic, want dan mag ie eerst kiezen en pakt de pot van Piet, omdat ie als vaste afnemer de smaak er van kent. Nic neemt dan de puike bonen van Aad mee, die nog ouderwets met de hand zijn gepeld, vandaar.

Na drie ronden staat Arjan van Willem bovenaan op het scorebord. En zo hoorde het ook, want hij had dit al voorzien, voor dat er een kaart gespeeld was. Arjan was met vader Willem maat in de derde ronde. Nel en Rina waren hun tegenpartij. Nel en Rina hadden het zo druk met hun herinneringen aan het de laatste gourmetavond van de l.t.v. dat ze niet zagen dat Wim en Arjan twee keer in hetzelfde spel troefboer opzetten. Natuurlijk haalden ze een pit met 282 punten.

Joop was inmiddels met eerder genoemde Riet aan zijn zesde foxtrot begonnen en constateerde met doorgezakte knieën dat zijn zwagers toch wel erg oud werden omdat ze op d'r lui kont bleven zitten. Aad hield na zijn zevende vieux de dochter van de kastelein staande en vroeg: "Zeg schat, staat de vieux al koud?".

Dirk van Janne, Renee en Theo van Jope keken beteuterd naar het scorebord en zagen dat zij dit keer lang niet aan de zesduizend punten kwamen. Zij vonden dat ze dit keer toch wel een heel slechte maat hadden getroffen. An van Henke en Mary van Aad van Arie vochten om de eer bij het sjoelen, volgens Ger een leuk spel voor de kleintjes.

Fons keek naar de stand op het scorebord en zag dat Henk veel potjes had verloren. Hij klopte Henk bemoedigend op zijn schouder en zei: "Henk, we gaan straks een potjes zwarte pieten, dat zal je wel beter afgaan."

Inmiddels was Jan begonnen met de prijsuitreiking. Hij memoreerde dat Ger, na twintig jaar familiekaarten nog steeds die verdomde beker niet had gewonnen. Arjan nam de beker in ontvangst en Ger kreeg van Riet een klein zilverpapieren bekertje als troostprijs.

De verse broodjes uit de vriescel gingen er daarna in als koek. Na het laatste bakkie koffie was het afrekenen geblazen. Piet dacht nog dat ie er met een tientje wel was, maar had buiten de waard gerekend. Fons had inmiddels in het boek van de kastelein de datum voor het volgende jaar opgeschreven. Iedereen ging zeer tevreden naar huis.

De dag erna, zondag dus, zat de parochie Petrus banden, zoals vele jaren eerder, als gebruikelijk in de hoogmis zonder zangers.

Nico Carmiggelt.

Naar index pagina van Corsens.

Terug naar familiekaartavond